Andrzej Roszczak (ur. 1974, Krotoszyn; mieszka i pracuje w Warszawie).

Podstawowym medium którym się posługuje jest malarstwo figuratywne, utrzymane w duchu realistycznym, czasem zbliżające się do hiperrealizmu. Po ukończeniu pedagogiki artystycznej na poznańskim UAM (1995-1999); pracownia malarska – prof. zw. Andrzej Niekrasz, pracownia rzeźbiarska – prof. zw. Andrzej Jocz, w swojej twórczości, Andrzej Roszczak początkowo skupiał się na malarstwie konceptualnym, pracując z różnymi przedmiotami i materiałami, np. łą­cząc obrazy z fragmentami układów scalonych znalezionych w telewizorach starego typu. W okresie studiów interesowały go zagadnienia i rozważania z zakresu sacrum i profanum w połączeniu z ogólnie pojętą komunikacją, w efekcie tego, nadaje pracom konceptualne tytuły, między innymi: Informacja jako sensu­alna kreacja formy abstrakcyjnej, Proces myślenia w sferze objawienia się informacji… W latach 2007-2013 Roszczak tworzy obrazy, inspirując się fotografią dokumentalną poprzez którą nawiązuje dialog z przeszłością. Wydarzenia takie jak; Rewolucje Studenckie’68, Stonewall’69 są dla niego inspiracją i punktem wyjścia do dalszych poszukiwań i rozważań. W swoich obrazach Roszczak uwagę koncentruje na człowieku, funkcjonującym jako jednostka samodzielna lub w tłumie. Człowieku mającym wpływ na ówczesne problemy oraz przemiany kulturowo-obyczajowe lat 60 i 70 (Students 2010). Roszczak z perspektywy czasu na nowo poddaje analizie i weryfikuje różne postawy społeczne, demaskuje utarte klisze, związane z przekazem jak i odbiorem ogólnie pojętej informacji (Astronauts 2013).

POP-ART PERIOD (2002-2007)

Pojawienie się zainteresowania i fascynacji stylem pop-art w twórczości Roszczaka, miało bezpośredni związek z jego sześcioletnią współpracą z telewizją muzyczną MTV, dodatkowo, okres ten przypada na zmianę otoczenia i zamieszkania w Warszawie – „mieście kontrastów”, które oddziaływało na artystę nieustannie. Uproszczony i szybki komunikat, charakterystyczny dla MTV, uwidacznia się w obrazach Roszczaka, a krzykliwa, kontrastowa kolorystyka zaczyna dominować przekaz jego prac. Wraz ze stylem pop-art, Roszczak zaczyna tworzyć serie obrazów, w których główny motyw często pozostawia bez zmian, modyfikując i działając jedynie na kolory (Le Male, Agnieszka-Amsterdam). Jak twierdzi; zmiana kolorystyki i multiplikacja motywu, nie wynikała z kopiowania stylu prac Andy Warhola – do którego często jest porównywany, a jedynie z poznania nowych narzędzi, takich jak programy do obróbki graficznej, np. Photoshop, programu w którym, działania na kolory okazały się niezwykle proste, mając przez to możliwość ciągłego precyzyjnego modyfikowania motywu, co dla Roszczaka było bardzo przydatne w pracy badawczej nad wzajemnym wpływem i oddziaływaniem na siebie kształtów i kolorów. 

W okresie pop-art Roszczak porusza się w różnych obszarach swoich zainteresowań, ale głównie jego uwaga skupia się na ikono-sferze miejskiej. Motywami przewodnimi stają się zdjęcia reklamowe, okładki modowych magazynów – najsilniej oddziałujących na wyobraźnię artysty. W pracach z tamtego okresu, nie brakuje odniesień do geometrycznych kształtów oraz abstrakcyjnych kompozycji. Roszczak łączy geometryczne figury z poddanymi dużej syntezie kształtami portretu modelki, uzyskując w ten sposób wyrafinowany rytm, zbliżając się poprzez to, do abstrakcji (Woman in Composition). W serii TV-Test Signal na nowo redefiniuje znany wszystkim telewizyjny sygnał kontrolny, ponad to tworzy bryły geometryczne, rysunki techniczne utopijnej architektury, wzmacniając je kontrastowymi kolorami.

Pop-art dla Roszczaka, to przede wszystkim okres badawczy nad wzajemnymi oddziaływaniami kształtów i kolorów. Roszczak modyfikuje portrety ludzi tak, aby uzyskać dla nich optymalne rozwiązanie, poszukuje idealne kształty, łączy duży poziom syntezy z sensualnymi cechami postaci. Najbardziej rozpoznawalnym obrazem dla artysty z tamtego okresu jest praca Le Male - portret młodego mężczyzny (na podstawie zdjęcia z reklamy perfum Jean-Paul Gaultier o takim samym tytule „Le Male”), poddany dużej syntezie, który doczekał się też, największej ilości modyfikacji.

Ciekawostką pozostaje fakt, iż w tym samym czasie naprzemiennie, dla kontrastu stylu popartowego, Roszczak tworzy również czarne obrazy, prace w zupełnie odmiennej stylistyce. Cechą wspólną dla jego pop-artowych i czarnych obrazów jest obszar inspiracji; nadal jest to ikono-sfera miejska, oraz okładki modowych magazynów. Roszczak w swoich pracach bezpośrednio odwołuje się do reklamowych motywów, gdzie po przez swoje działania na nowo analizuje i weryfikuje zawarty w nich przekaz.

 BLACK PERIOD  ZOBACZ WIĘCEJ  

BLACK PERIOD (2004-2006)

Czarny okres według Roszczaka, nie ma nic wspólnego z depresją, o którą często, z troską był posądzany. Dla artysty, eksploracja głębokich, mocno nasyconych mrocznych kolorów była koniecznością, pewnym oczyszczeniem i wyciszeniem. Ciekawostką pozostaje fakt, iż obrazy z czarnego okresu powstawały cyklicznie, naprzemiennie z obrazami pop-artowymi, skrajnie różniących się od siebie, będącymi jakby z dwóch odległych krańców galaktyki.  Cechą łączącą oba nurty w tamtym okresie były te same wątki i motywy, które Roszczak czerpał z ikono-sfery miejskiej. Tematyką jego prac nadal byli portretowani ludzie, zdarzyły się też martwe kompozycje. Roszczak, nie zerwał jednak z pop kulturą, ciągle czerpał inspiracje ze zdjęć modowych czasopism - zaskakujące było jednak ich przedstawienie, wyraziste kolory zastąpiła skrajnie zredukowana ciemna kolorystyka, kompozycyjnie uproszczone motywy są dodatkowo wzmocnione poprzez konturowy relief oraz grubo nakładaną farbę tworzącą impast. Pomimo, iż zdjęcia pierwotnie nawiązywały do popkulturowego „hałasu”, w obrazach Roszczaka zmieniają swój charakter i zyskują nową „czytelność”. W roku 2006 czarne obrazy, zapowiadały zmiany, tak w twórczości jak i na płaszczyźnie zawodowej. 

WCZESNY REALIZM (2007-2011)

Po zakończonej współpracy z MTV w twórczości Andrzeja Roszczaka, następuje odejście od stylistyki pop-art. Artysta poszerza swój warsztat o nowe dla niego techniki malowania. Zaczyna intensywnie tworzyć w klimacie realistycznym, z czasem osiągając biegłość, pozwalającą mu na realizacje obrazów ocierających się o hiperrealistyczne malarstwo.

- Inspirują mnie rzeczy w jakiś sposób mi bliskie; zdarzenia, sytuacje, wspomnienia - to wszystko przekłada się na treść moich obrazów. W pewnym sensie obrazy, które tworzę odzwierciedlają mnie i moją wrażliwość na zewnętrzne bodźce. Są rejestrem tego, co mnie otacza, fascynuje, zastanawia - wynikiem moich zainteresowań i pasji. Motywy poszukuję lub znajduję przypadkiem, bywa, że różne pomysły dochodzą do mnie po jakimś czasie. Często pociąga mnie nostalgia za czymś minionym…