Okres wczesnego realizmu w twórczości Roszczaka charakteryzuje się różnorodnością tematyczną, artysta poszerza swoje poszukiwania, jednakże dzieje się to stopniowo i z początku nadal pozostaje, w tym samym, co w poprzednim pop-artowym okresie - obszarze zainteresowań. W dalszym ciągu bodźców do działania dodają mu okładki modowych magazynów, motywy kadrów filmowych i zdjęcia czerpane z Internetu. Zauważyć jednak można, nową tendencję w jego pracach, w których zaczynają pojawiać się problematyczne wątki, dotykające różnych spraw i postaw społecznych. Stopniowe odejście od medialnego charakteru prac, przybliża twórczość Andrzeja Roszczaka do sztuki dokumentu, gdzie jego głównym działaniem będzie eksplorowanie i analiza dokumentalnych zdjęć z przeszłości, przy szczególnym zainteresowaniu latami 60-70. Sytuacja zmieni się dopiero w 2011 roku, a dokładnie po incydencie salzburskim, gdzie w trakcie trwania grupowej wystawy Hangart-7 w Salzburgu, w której Roszczak bierze udział, artysta otrzymuje list od niemieckiego fotografa Rainera Schlegelmilcha, z prośbą o wyjaśnienie statusu prawno-autorskiego niektórych namalowanych przez niego obrazów. Sytuacja ta dobitnie uświadomiła Roszczakowi skomplikowaną problematykę związaną z zakresem dozwolonego użytku, czerpanych przez niego motywów i wywołała rewizję swojej artystycznej postawy, co zaowocowało kryzysem twórczym przez prawie rok.